Hits: 81
22 juli 2024 — Vanaf de herfst tot aan de zomer waren de weersomstandigheden abominabel. Niet normaal zoveel water uit de lucht, overal enkel hoge rough, en veel ballen die na een sierlijke vlucht in de prut sloegen, zodat je je weer de rambam stond te zoeken naar je bal.
De laatste paar weken begon het goede gevoel langzaam weer te komen. ‘Parretjes’ werden weer wat makkelijker bij elkaar geslagen, alleen het ontbrak mij nog aan vastigheid. Liep ik met mijn golfmaatje 9 holes, dan zaten er tussen de goede holes altijd wel twee lelijke tussen. U kent dat wel, sta je lekker de holes weg te tikken, komt er vanuit het niets een slice uit een willekeurige stok tevoorschijn waar je U tegen zegt. Of op een andere hole in je overmoed toch dat heldenschot proberen te maken met je wedge, waarna je balletje toch weer keurig die bunker induikt.
En dan is daar de dag van de Koekoekscup. Zonovergoten en dus lekker warm. Met flightgenoten Marijn, Niels en Peter is het sfeertje prima en gaan we los op D1. En dan is dit blijkbaar zo’n dag dat alles effe meezit. Een afslag die na het raken van een boom gunstig valt, een veel te harde (lange) put die recht op de vlaggenstok in een birdie wordt omgezet, een bunkershot die (net als op tv) een keertje binnen een halve meter van de vlag eindigt. Ik heb veel chipjes binnen een halve meter van de hole kunnen ‘parkeren’. Je zou haast zeggen…er was een flow.
Toch ook twee heroshots proberen te maken, die beide uiteraard natuurlijk jammerlijk faalden, maar aan het eind van de rit de lelijke holes van mijn scorekaart kunnen houden. Blijkbaar zijn er toch nog van dat soort dagen. En ik beken, ik heb er uiteraard van genoten. Dank aan mijn flightgenoten en de organisatie.
Het was leuk!
Paul Snoek
