Hits: 3
We gaan naar Zandvoort al aan de zee, zo luidt het liedje, wel voor het weer zouden we een andere kant op zijn gegaan, maar omdat er mogelijk twee punten te verdienen waren, werd toch de weg naar Zandvoort ingeslagen. Daar werden wij opgewacht door Dirkshorn, die ons tegenstand zou gaan bieden en na te hebben ingeslagen begaven wij ons naar de eerste tee, daar werd meteen duidelijk dat de wind uit het noorden dan wel noordoosten kwam, want het was er behoorlijk fris en aangezien de meeste tees hooggelegen zijn werden wij er constant aan herinnerd.
De strijd was er echter niet minder om, want wij wisten dat wij voor onze laatste kans speelden en dat heeft de tegenstander geweten, de ochtendsessie leverde drie winstpartijen op en dan smaakt de lunch ineens een stuk beter, niet dat er iets mis mee was, maar toch. Het betekent ook dat er ’s-middags nog maar twee overwinningen nodig zijn om de wedstrijd naar ons toe te trekken. Wij waren er op gebrand om dat zo snel mogelijk voor elkaar te krijgen en het zat dit keer een beetje mee, want nadat er drie partijen zich bij de wedstrijdleiding hadden gemeld, was het duidelijk dat wij zouden winnen.
Dat er toch ook een groot sociaal gevoel binnen de groep leeft werd duidelijk toen één van ons vond dat er een greensome partij was gestolen, doordat de speler van Dirkshorn een puttje van 70 cm miste en daarom gaf hij een voorsprong van zes up na twaalf holes uit handen om zijn partij keurig te halven. Hij gaf wel aan dat dit eenmalig was en dat hij volgende week allebei de punten zou binnenbrengen.
Als ik de berichten mag geloven, zijn wij door deze overwinning gevrijwaard van degradatie, aangezien wij minimaal gelijk eindigen met Dirkhorn en dat dan het onderlinge resultaat de plaats op de ranglijst bepaald. Maar eerst zien en dan geloven. Volgende week sluiten wij onze rondreis af op Dirkshorn, alwaar wij de degens kruisen met Rozenstein. Wordt nog eenmaal vervolgd.
Wilfred v.K.
30-4-2024
