Hits: 1
Van slechte openingsswing naar winnaar van de Ooievaarcup
Met flightgenoten Astrid, Cees en Niels stond ik hier dan: op de D1. Hier begon de 18 holes tellende Ooievaarscup wedstrijd. De kiem voor deze wedstrijd werd veel eerder gelegd, nl. op 20 juni 2020. Die dag had ik voor de allereerste keer een golfclub in handen tijdens een tweedaagse GVB cursus op Spaarnwoude. Niet vanuit de diep gewortelde wens het spel te gaan leren, maar omdat oudste zoon Niels – hij liep vandaag in de flight mee – een golfcursus een goed idee vond aangezien vakantie niet door ging vanwege COVID.
Van alle wedstrijd deelnemers had ik de hoogste handicap, ik speelde vandaag op handicap 46,9. Op dat niveau mag je nog een foutje maken. Dat gebeurde dan ook de op de eerste afslag. De balvlucht was niet geheel recht. Als een echte bananenbal ging mijn bal imposant curvend rechts de verkeerde fairway op en lag nu op de E9. Het was zaak om onverstoord door te spelen, ‘a bad attitude is worser than a bad swing’. Zoon Niels stak me een hart onder riem en zei dat vanaf die plek de bal nog prima naar de hole te spelen was. En inderdaad! Niet alleen had ik water en een bunker via deze route uit het spel gehaald, ik wist alsnog uit te holen met 2 stablefordpunten. Voorwaar een goed slecht begin van de wedstrijd. Op latere D-holes waren balvluchten gelukkig een stuk bevredigender, terwijl mijn Stablefordscores wisselden tussen 2, 3 en 4. Kortom, het ging best lekker.
Op naar de E-baan. Aldaar werden we opgewacht door iemand die naast een buggy stond. Het bleek ‘de mentale druk uitoefenaar’. We moesten voort maken, vooruit kijken en aansluiting houden, want greenfee spelers stonden al in de startblokken om hun ronde te beginnen. Op zich taal die tot actie aanspoort, zeker! Maar flightgenoot Cees was al die tijd al scheurend in zijn buggy de baan over gegaan, terwijl Astrid, Niels en ik hem zonder oponthoud in gezwinde pas hadden gevolgd. Om nu als een Speedy Gonzales over de E heen te gaan razen leek mij niet bevorderlijk voor spel en spelplezier.
Ik observeerde mijn flightgenoten en zag als snel dat deze mentale drukfactor ook hen niet uit evenwicht zou brengen. Als zij zich ergens zorgen over maakten dan stelde ik me voor dat het bij Cees vooral de temperatuur was. Vanwege een achillespees blessure moest hij zich noodgedwongen per buggy verplaatsen. Veel stilzitten dus waardoor je lichaam niet goed opwarmt. Astrid had de D prima gelopen en mooie scores behaald. Vraag was nu of dat op de E zo zou blijven. Niels liep er weliswaar als een jonge Adonis bij, maar hij voelde duidelijk wat vermoeidheid. Want ‘s nachts laat thuis gekomen, bij een vriend tot het einde live de Masters gekeken. Welke en hoeveel alcoholische versnaperingen het kijkplezier begeleid hebben is mij niet bekend.
Mijn stemming was al goed maar werd alleen maar beter toen ik op de eerste hole meteen 4 punten in de pocket had. Dat ging zo door op de volgende holes, maar de allerlaatste hole bleek weerbarstig. Op de E 9 lag ik voor het water, mooi rechts op de heuvel. Klaar om met een ijzer 6 de green aan te spelen. De eerste bal ging laag over de grond en verdween met een harde tok op de houten beschutting het water in. Slechter had niet gekund. De vervangende bal volgde exact dezelfde route Knap beroerd, maar ook wel weer knap en ieder geval lachwekkend. Schrale troost dat E9 mijn enige hole was die geen punten opleverde. Met een totaalscore van 42 stableford, was ik allang blij.
En toen stond opeens de einduitslag op de website. De speelsterkte van alle flightgenoten oogde mooi. Astrid stond op de tweede plek, Niels op de zesde plek en Cees ondanks zijn achillespeesblessure mooi nog in de top 20. Ikzelf bleek de cup gewonnen te hebben. Al met al een geslaagde wedstrijd waaraan ik veel plezier aan heb beleefd. Wedstrijdbegeleiders heel veel dank voor de organisatie!
Het blijft een fascinerend spel, waarin de winnaar niet de beste speler hoeft te zijn. De lage handicapper is vaardig, speelt doorgaans goed maar kan zich weinig fouten veroorloven. De beginner met een hoge handicap is minder vaardig, kan zich veel fouten permitteren en toch winnen.
Ondanks dit besef loop ik thuis wel naast mijn schoenen sinds de wedstrijdleiders mij tot winnaar uitriepen, indachtig Gerard Reve’s woorden: Het is de mededeling die het hem doet, niet de werkelijkheid zoals die zou zijn als de mededeling waar was.
Richard van Dam
15 april 2021
